یکی از مهم ترین جاذبه های تاریخی و توریستی شهر شیراز، که شهرت جهانی دارد و نامش برای همه ی ساکنان این سرزمین کهن آشناست، آرامگاه حافظ می باشد که در شمال شهر و جنوب دروازه قرآن واقع شده است. 65 سال پس از درگذشت حافظ، شمس الدین محمدیغمایی وزیر میرزا ابوالقاسم گورگانی حاکم فارس، برای اولین بار ساختمانی گنبدی شکل بر مقبره حافظ بناکرد. این بنا در اوایل قرن یازدهم در زمان سلطنت شاه عباس کبیر تعمیر گردید. در حال حاضر این مجموعه 2 هکتاری از دو صحن شمال و جنوبی تشکیل شده است که توسط تالاری 56 متری متشکل از بیست ستون از هم جدا شده اند. بنای کنونی به همت علی اصغر حکمت، وزیر فرهنگ وقت احداث شد. طراحی مجموعه توسط آندره گدار معمار فرانسوی صورت گرفت. بخش جنوبی آرامگاه دنیای مادی است که با نزدیک تر شدن به آرامگاه و بالا رفتن از ایوان به سیر و سلوک عرفانی دنیای ملکوت می رسد. در این بنا گنبد نماد آسمان و بهشت است که درون گنبد با رنگهای مختلف عرفانی آراسته شده است. آرامگاه حافظ دارای چهار در ورودی و خروجی می باشد که درب اصلی آن سمت جنوب، و دو درب دیگر در غرب و دربی دیگر در شمال شرقی آن وجود دارد.